Ήταν απόγευμα και πήγαμε βόλτα με τον μικρό μας. Περάσαμε όμορφα, αν και κοιτούσε τα άλλα παιδάκια με τις μαμάδες τους. Παρόλα αυτά ήταν χαρούμενος. Όταν γυρίσαμε σπίτι πήρε το τηλέφωνο και πήγε σε μια γωνία του σπιτιού.
Έψαχνα να τον βρω και τον είδα στις σκάλες να κάνει πως μιλάει με κάποιον....
«Με ποιον μιλάς;» τον ρώτησα. «Με κανέναν!» μου απάντησε και με κοίταξε στα μάτια. Ήρθε κοντά μου και μου είπε: «Εγώ δεν έχω μαμά, έχει πεθάνει....». «Και που το ξέρεις;» τον ρώτησα. «Αφού δεν με παίρνει ούτε ένα τηλέφωνο!» μου απάντησε! Και συνέχισε: «Θα ήθελα και εγώ να είχα μαμά, να αγαπάει μόνο εμένα»....
Συγκινήθηκα. «Να ξέρεις ότι εγώ σε αγαπάω και είμαι κοντά σου και ότι και να θες είμαι δίπλα σου» του είπα, «δεν θα σε αφήσω ποτέ και ας μην είμαι μαμά σου»!
Τότε ο μικρούλης έπεσε στην αγκαλιά μου και με κλάματα μου είπε: «Μη φύγεις ποτέ....»! Εκείνη η στιγμή θα μείνει για πάντα μέσα στην καρδιά μου. Και σκέφτηκα: «Τι είναι η αγάπη τελικά;
Είναι αυτό που σου προκαλεί απέραντη και αληθινή ευτυχία σε κάθε στιγμή της ζωής σου ή να βλέπεις στα μάτια κάποιου ολόκληρο τον κόσμο; Και τελικά μητέρα ποια είναι; Αυτή που σε γεννάει ή αυτή που σε μεγαλώνει μέρα με τη μέρα;
Πάντως ότι και να είναι, εμείς είμαστε εδώ για να νιώσει ο μικρός μας όλα αυτά τα συναισθήματα που θα τον κάνουν χαρούμενο και ευτυχισμένο». www.sos-sygapa.eu
Από την ιστοσελίδα του Χαμόγελου του παιδιού. http://www.hamogelo.gr/24-1/1822/Tha-hthela-koi-ego-na-eixa-mama--na-agapaei-mono-emena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου