Ζητήσαμε από τέσσερις μπαμπάδες να μας πούν πως έγιναν μονογονείς και μιας που οι άντρες συνήθως ανοίγονται δύσκολα, έχει διπλό ενδιαφέρον να δούμε τί μας είπαν. Μπαμπάδες, δικό σας!
Στην αρχή ήταν κάπως…τρομακτικό!
Μεγαλώνω μόνος μου τα παιδιά εδώ και επτά χρόνια. Έχω δύο γιούς ηλικίας 19 και 13 ετών και μία κόρη, την πριγκήπισσά μου, 8 ετών. Όταν πήρα τη μέριμνα και την επιμέλειά τους, τα αγόρια ήταν 12 και 6 ετών και 16 μηνών η μικρή μου. Στην αρχή όλο αυτό ήταν κάπως…τρομακτικό. Θέλω να πω…πως μπορούσα εγώ να μεγαλώσω παιδιά όταν το ένα φορούσε πάνα; Όμως όσο περνούσε ο καιρός, τα κατάφερα μια χαρά, καλύτερα από ότι εγώ ο ίδιος πίστευα. Έμαθα να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να διαμορφώνω το πρόγραμμά μας ως οικογένεια, να είμαι μπαμπάς και μαμά μαζί, να σκουπίζω μύτες και πωπούς, να βουρτσίζω παιδικά μαλλιά και δόντια, να κουβαλάω μόνος μου παιδιά σακούλες σούπερ μάρκετ μιλώντας παράλληλα με πελάτες στο κινητό, και να είμαι ταυτόχρονα καλός και αυστηρός, εκεί που χρειάζεται, μαζί τους. Μόλις πρίν τρία χρόνια, ο μεγάλος μου γιός πήγαινε στο Λύκειο, ο μικρότερος στο δημοτικό και η κόρη μου νηπιαγωγείο. Αυτή κι αν ήταν πρόκληση!! Όμως είμαστε πάντα μια ομάδα που ο ένας στηρίζει τον άλλον κι ότι κι αν γίνει είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Αυτή είναι η φιλοσοφία της όμορφης οικογένειάς μας, για τη ζωή!
Μάριος 49 ετών
Στην αρχή ήταν κάπως…τρομακτικό!
Μεγαλώνω μόνος μου τα παιδιά εδώ και επτά χρόνια. Έχω δύο γιούς ηλικίας 19 και 13 ετών και μία κόρη, την πριγκήπισσά μου, 8 ετών. Όταν πήρα τη μέριμνα και την επιμέλειά τους, τα αγόρια ήταν 12 και 6 ετών και 16 μηνών η μικρή μου. Στην αρχή όλο αυτό ήταν κάπως…τρομακτικό. Θέλω να πω…πως μπορούσα εγώ να μεγαλώσω παιδιά όταν το ένα φορούσε πάνα; Όμως όσο περνούσε ο καιρός, τα κατάφερα μια χαρά, καλύτερα από ότι εγώ ο ίδιος πίστευα. Έμαθα να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να διαμορφώνω το πρόγραμμά μας ως οικογένεια, να είμαι μπαμπάς και μαμά μαζί, να σκουπίζω μύτες και πωπούς, να βουρτσίζω παιδικά μαλλιά και δόντια, να κουβαλάω μόνος μου παιδιά σακούλες σούπερ μάρκετ μιλώντας παράλληλα με πελάτες στο κινητό, και να είμαι ταυτόχρονα καλός και αυστηρός, εκεί που χρειάζεται, μαζί τους. Μόλις πρίν τρία χρόνια, ο μεγάλος μου γιός πήγαινε στο Λύκειο, ο μικρότερος στο δημοτικό και η κόρη μου νηπιαγωγείο. Αυτή κι αν ήταν πρόκληση!! Όμως είμαστε πάντα μια ομάδα που ο ένας στηρίζει τον άλλον κι ότι κι αν γίνει είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Αυτή είναι η φιλοσοφία της όμορφης οικογένειάς μας, για τη ζωή!
Μάριος 49 ετών
Η γυναίκα μου δεν ήθελε παιδιά
Πρίν δύο μήνες η γυναίκα μου, μου άφησε το τριών μηνών μωρό μας και έφυγε. Μου είπε ότι ήθελε να χωρίσουμε και πως δεν ήθελε καμία σχέση με εμένα ή με το παιδί. Από τον πρώτο μήνα της σχέσης μας, βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν ήθελε να γίνει μητέρα αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Μου είχε πεί πως ήθελε πρώτα να παντρευτούμε και μετά να κάνουμε παιδί αλλά τελικά τα πράγματα-ευτυχώς- δεν εξελίχθηκαν όπως τα σχεδιάζαμε κι έτσι κάναμε το αγοράκι μας. Πρίν τον γάμο, και όσο παίρναμε προφυλάξεις, η σεξουαλική μας ζωή ήταν πολλή καλή αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε οι μέθοδοι αντισύλληψης δεν είναι 100% αξιόπιστες. Όταν μάθαμε ότι ήταν έγκυος, προσπάθησα να πείσω τη γυναίκα μου ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε πολύ καλοί γονείς μαζί αλλά δεν ήθελε με τίποτα. Σήμερα, 5 μήνες μετά από τότε που έφυγε, υπερ-αγαπώ τον γιό μου και οι γονείς μου με βοηθούν όσο περισσότερο μπορούν. Είναι δύσκολο για έναν νέο μπαμπά να μεγαλώνει ένα παιδί μόνος του αλλά αγαπώ το γιό μου τόσο πολύ που αξίζει κάθε θυσία!
Δημοσθένης 32 ετών
Πρίν δύο μήνες η γυναίκα μου, μου άφησε το τριών μηνών μωρό μας και έφυγε. Μου είπε ότι ήθελε να χωρίσουμε και πως δεν ήθελε καμία σχέση με εμένα ή με το παιδί. Από τον πρώτο μήνα της σχέσης μας, βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν ήθελε να γίνει μητέρα αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Μου είχε πεί πως ήθελε πρώτα να παντρευτούμε και μετά να κάνουμε παιδί αλλά τελικά τα πράγματα-ευτυχώς- δεν εξελίχθηκαν όπως τα σχεδιάζαμε κι έτσι κάναμε το αγοράκι μας. Πρίν τον γάμο, και όσο παίρναμε προφυλάξεις, η σεξουαλική μας ζωή ήταν πολλή καλή αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε οι μέθοδοι αντισύλληψης δεν είναι 100% αξιόπιστες. Όταν μάθαμε ότι ήταν έγκυος, προσπάθησα να πείσω τη γυναίκα μου ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε πολύ καλοί γονείς μαζί αλλά δεν ήθελε με τίποτα. Σήμερα, 5 μήνες μετά από τότε που έφυγε, υπερ-αγαπώ τον γιό μου και οι γονείς μου με βοηθούν όσο περισσότερο μπορούν. Είναι δύσκολο για έναν νέο μπαμπά να μεγαλώνει ένα παιδί μόνος του αλλά αγαπώ το γιό μου τόσο πολύ που αξίζει κάθε θυσία!
Δημοσθένης 32 ετών
Η γυναίκα μου το έριξε στο αλκοόλ και παράτησε τα παιδιά
Είχα μια υπέροχη οικογένεια και νόμιζα πως η γυναίκα μου ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο θα γερνούσαμε μαζί. Αλλά η ζωή μου πέταξε έναν ογκόλιθο που καμιά φορά φοβάμαι πως δεν μπορώ να διαχειριστώ.
Πρίν ενάμιση χρόνο ανακάλυψα πως η γυναίκα μου και μητέρα των παιδιών μου είχε παράλληλη σχέση κι έτσι ο γάμος μας τινάχτηκε στον αέρα μέσα σε μια βραδιά. Για να μην τα πολυλογώ, πάντα πίστευα πως η γυναίκα μου είχε διάφορα ψυχολογικά προβλήματα κρυμμένα βαθιά μέσα της αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήμουν στη θέση που βρίσκομαι σήμερα.
Στην αρχή έφυγα από το σπίτι αφήνοντας τα 4 παιδιά μου (δύο αγόρια 11 και 9 ετών και 2 δίδυμα κορίτσια 6 ετών) με τη μαμά τους και χωρίσαμε χωρίς επιπλοκές. Έκανα τα πάντα για να βλέπω τα παιδιά μου και να τους προσφέρω ό,τι μου αναλογούσε κι ακόμη περισσότερα. Ήμουν δυστυχισμένος τις μέρες που δεν τα έβλεπα και θύμωνα στην ιδέα ότι δεν ήμασταν οικογένεια πια. Έπαιρνα τα παιδιά σε κάθε ευκαιρία προσπαθώντας να κάνω τη ζωή τους όσο πιο «κανονική» μπορούσα.
Όμως τα πράγματα άρχισαν πολύ γρήγορα να παρεκτρέπονται για αυτό πιστεύω πως η γυναίκα μου τελικά, είχε πάντα προβλήματα με τον εαυτό της, προβλήματα που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω.
Άρχισα να βλέπω το σπίτι βρώμικο, τους λογαριασμούς απλήρωτους, τα παιδιά παραμελημένα. Πήγαινα σούπερ μάρκετ και γέμιζα το ψυγείο. Έπαιρνα τα παιδιά, τους αγόραζα ρούχα και παπούτσια και αναρωτιόμουν τι γινόντουσαν τα 1000 ευρώ διατροφή που έδινα κάθε μήνα, στην –πρώην πια- γυναίκα μου.
Άρχισε να πίνει πολύ και φαινόταν πως ο άνθρωπος που γνώρισα και παντρεύτηκα πρίν 17 χρόνια, δεν υπήρχε πια. Δεν ήταν μαμά, ήταν ένα άτομο χαμένο στον κόσμο του. Ζήτησα και πήρα την επιμέλεια και την μέριμνα. Σήμερα βλέπει τα παιδιά κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και για το μεγάλωμά τους, δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Πήρε όλα της τα πράγματα από το σπίτι αλλά και αρκετά δικά μου και των παιδιών. Κάνω τα πάντα για να προστατέψω τα παιδιά από έναν άνθρωπο που κανείς μας δεν αναγνωρίζει πια. Είμαι ένας μόνος μπαμπάς που το παλεύει μες από τις αγκαλιές και τα χαμόγελα των παιδιών του!
Είχα μια υπέροχη οικογένεια και νόμιζα πως η γυναίκα μου ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο θα γερνούσαμε μαζί. Αλλά η ζωή μου πέταξε έναν ογκόλιθο που καμιά φορά φοβάμαι πως δεν μπορώ να διαχειριστώ.
Πρίν ενάμιση χρόνο ανακάλυψα πως η γυναίκα μου και μητέρα των παιδιών μου είχε παράλληλη σχέση κι έτσι ο γάμος μας τινάχτηκε στον αέρα μέσα σε μια βραδιά. Για να μην τα πολυλογώ, πάντα πίστευα πως η γυναίκα μου είχε διάφορα ψυχολογικά προβλήματα κρυμμένα βαθιά μέσα της αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήμουν στη θέση που βρίσκομαι σήμερα.
Στην αρχή έφυγα από το σπίτι αφήνοντας τα 4 παιδιά μου (δύο αγόρια 11 και 9 ετών και 2 δίδυμα κορίτσια 6 ετών) με τη μαμά τους και χωρίσαμε χωρίς επιπλοκές. Έκανα τα πάντα για να βλέπω τα παιδιά μου και να τους προσφέρω ό,τι μου αναλογούσε κι ακόμη περισσότερα. Ήμουν δυστυχισμένος τις μέρες που δεν τα έβλεπα και θύμωνα στην ιδέα ότι δεν ήμασταν οικογένεια πια. Έπαιρνα τα παιδιά σε κάθε ευκαιρία προσπαθώντας να κάνω τη ζωή τους όσο πιο «κανονική» μπορούσα.
Όμως τα πράγματα άρχισαν πολύ γρήγορα να παρεκτρέπονται για αυτό πιστεύω πως η γυναίκα μου τελικά, είχε πάντα προβλήματα με τον εαυτό της, προβλήματα που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω.
Άρχισα να βλέπω το σπίτι βρώμικο, τους λογαριασμούς απλήρωτους, τα παιδιά παραμελημένα. Πήγαινα σούπερ μάρκετ και γέμιζα το ψυγείο. Έπαιρνα τα παιδιά, τους αγόραζα ρούχα και παπούτσια και αναρωτιόμουν τι γινόντουσαν τα 1000 ευρώ διατροφή που έδινα κάθε μήνα, στην –πρώην πια- γυναίκα μου.
Άρχισε να πίνει πολύ και φαινόταν πως ο άνθρωπος που γνώρισα και παντρεύτηκα πρίν 17 χρόνια, δεν υπήρχε πια. Δεν ήταν μαμά, ήταν ένα άτομο χαμένο στον κόσμο του. Ζήτησα και πήρα την επιμέλεια και την μέριμνα. Σήμερα βλέπει τα παιδιά κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και για το μεγάλωμά τους, δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Πήρε όλα της τα πράγματα από το σπίτι αλλά και αρκετά δικά μου και των παιδιών. Κάνω τα πάντα για να προστατέψω τα παιδιά από έναν άνθρωπο που κανείς μας δεν αναγνωρίζει πια. Είμαι ένας μόνος μπαμπάς που το παλεύει μες από τις αγκαλιές και τα χαμόγελα των παιδιών του!
Παύλος 47 ετώνΈπαθα κατάθλιψη και έμφραγμα αλλά καταφέρνω και μεγαλώνω το παιδί μου
Είμαι 46 ετών και ο γιός μου γίνεται 16 τον άλλο μήνα. Συνεχώς μου λένε πόσο υπέροχος μπαμπάς είμαι αλλά δεν το καταλαβαίνω. Χρόνια τώρα αντιμετωπίζω προβλήματα άγχους και κατάθλιψης. Πολλές φορές μετανιώνω που δεν έχω μπορέσει να δώσω στο παιδί μου τη ζωή που αξίζει. Η ιστορία μου ξεκινάει κάπως έτσι: Έχασα τη δουλειά μου σε μεγάλο ιδιωτικό κανάλι τον Ιούλιο του 2008. Πρίν από αυτό, η πρώην γυναίκα μου, μας έβαλε ερήμην μας, ένα χρέος 80.000 ευρώ κι έτσι το 2009 χωρίσαμε. Στα τέλη του 2008, προσπάθησα να ανοίξω δική μου επιχείρηση αλλά δύο χρόνια μετά «μπήκα μέσα» και την έκλεισα. Λίγο καιρό αφότου χρεωκόπησε η εταιρία μου, έπαθα έμφραγμα και έκανα bypass χωρίς να είμαι ασφαλισμένος πουθενά και χωρίς να έχω να πληρώσω την επέμβαση ή μία αποκλειστική να με φροντίσει. Ο γιός μου κι εγώ μετακομίσαμε στους γονείς μου για περίπου ένα χρόνο. Στην κατάστασή μου, και υποφέροντας πια από βαριάς μορφής κατάθλιψη, δεν μπορούσα ούτε να διαβάσω τον γιό μου. Η πρώτη του χρονιά στο σχολείο ήταν καταστροφική.
Σήμερα, και με τη βοήθεια ψυχολόγου, είμαι καλύτερα και πολύ πρόσφατα βρήκα και δουλειά. Η ζωή ενός μόνου μπαμπά είναι γεμάτη απαιτήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να θυσιάζουμε μέχρι και την κοινωνική και προσωπική μας ζωή για την ανατροφή των παιδιών μας. Όμως για έναν μόνο μπαμπά, το μεγάλωμα των παιδιών είναι η πιο σημαντική δουλειά και η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Υπάρχουν πολλές χωρισμένες μαμάδες εκεί έξω που προσπαθούν να περνάνε με τα παιδιά του όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο και δυστυχώς μία από αυτές, είναι και η πρώην γυναίκα μου. Αυτό από την άλλη είναι καλό για μένα αλλά όχι για τον γιό μου. Μακάρι να μπορούσαμε να ερχόμαστε σπίτι, να είναι τακτοποιημένο ζεστό και γεμάτο μυρωδιές σπιτικού φαγητού. Η καρδιά μου πονάει για τον γιό μου. Μακάρι να ήμουν καλύτερος μπαμπάς για αυτόν, χωρίς κατάθλιψη, χειρουργεία και όλα αυτά τα προβλήματα υγείας.
Ακόμη και σήμερα, ξυπνάω από τις 06:00 το πρωί για να του φτιάξω πρωινό, να τον πάω στο σχολείο και ύστερα να τον πάρω. Σιγουρεύομαι ότι δεν θα δεί τηλεόραση αν δεν κάνει πρώτα τις ασκήσεις του.Του αναθέτω κάποιες δουλειές μέσα στο σπίτι όπως το να συμμαζεύει την τουαλέτα μετά το μπάνιο και να στρώνει το κρεβάτι του. Είμαι πάντα εκεί για αυτόν όταν παίζει σε αγώνα μπάσκετ ή δίνει εξετάσεις και ξέρει πως όποια ώρα κι αν με πάρει τηλέφωνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην απαντήσω. Λέμε «Σ’ αγαπώ» πολλές φορές μέσα στη μέρα για να μην το ξεχνάμε. Διότι η ζωή μας δεν είναι εύκολη αλλά τη χρειαζόμαστε. Και για μένα αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή μου,από τον γιό μου!Γιώργος 46 ετών
- See more at: http://singleparent.gr/empeiries/exomologiseis/istories-monopampadon/?fb_ref=recommendations-box-widget#sthash.Yr68WdhF.dpuf
http://singleparent.gr/empeiries/exomologiseis/istories-monopampadon/?fb_ref=recommendations-box-widget
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου